2012 yılı Londra Olimpiyat Oyunları’nda bir kez daha, rekabetin asıl amaç olmaması, sonuçların önemli olması gerektiğini düşündüm.
Londra Olimpiyatlar’da başarıya kenetlenmiş bir şehir halkı görüyorsunuz. Londra’da kente gelen misafirleri en iyi şekilde ağırlamak ve memnun etmek konusunda tüm çabalarını gönüllü olarak ortaya koyan bir şehir halkı var. Bu şehrin Olimpiyatlar’ın kardeşlik ruhunu, organizasyon kabiliyetini genişlettiğine inanıyorum. Londra Heathrow havaalanına ayağınızı bastığınız andan itibaren etrafınızı estetik spor faaliyetleri resimleri kaplıyor, sizi saran görsellerin hepsi ayrı birer sanat eseri. Sporcuları heyecanla izliyoruz , onların başarma azmini ve yıllar boyu çalısmalarının birikimini tüm hareketlerinde ve atletik gövdelerinde izliyorsunuz.
Olimpiyat ile birlikte, şehir ekonomisi apayrı bir boyuta taşınıyor. Londra’ya gelen seyircilerin yarattığı ve hazırlık için yapılan yapıların oluşturduğu büyük bir ekonomi var. Seyircilerin hepsi, tüm stadyum milleti ne olursa olsun şampiyon oyuncuyu gönülden destekliyor. Şampiyonun sporcunun ülkesinin milli marşı çalındığında, herkes birlikte duygulanıyor, tüm stadyumda bulunanlar bir anda sporcularla tek yürek oluyorlar.
Olimpiyat oyunları rekabet yeri değil, kardeşlik ortamıdır. 2012 Londra Olimpiyat Oyunları’nda milliyet ayırımı olmaksızın tüm stadyumu dolduranların birlikte tek yürek olarak attığına şahit olmak beni mutlu etti.
Aslı Çakır Alptekin ve Gamze Bulut (Atletizm kadınlar 1500 metre), Servet Tazegül (Tekvando erkekler 68 kilo), Nur Tatar (Tekvando kadınlar 67 kilo) ve Rıza Karaalp (Grekoromen güreş 120 kilo) Türkiye’nin gururu oldular. Hepsini gönülden tebrik ediyorum.
2012 Londra olimpiyat oyunlar sırasında bizi davet eden Arcelor Mittal firmasına ve bizi çok güzel ağırlayan ekibine teşekkür ediyorum.